Hayat gerçekten bir savaş tadında sürüyor. Her anı her saniyesi mücadele.
İlkokulda başlarız yıldızlı peki alacağım diye kasmaya. Sınıfın birincisi olmaya çalışırız. Sonra lise hayatı, sınav maratonu ve stres. Kazanabilecek miyim? Acaba kazanırsam nereyi kazanabilirim? Sonra iş hayatı başlar.. Kendini kanıtlama çabası. Sonra yükselme ve rekabet. Fırsat yakalama ve yükselme. Baktık olmadı yeni bir iş arayışı en başa dönülür tekrar aynı aşamalar devam eder. Bu, hayat boyunca hep devam eder gider..

Çoğu zaman yıkılacak duruma geliriz, bazen pes ederiz, oyundan çıkarız. Ama aslında hayatta yükselmenin ve istediğini ele geçirmenin asıl anahtarı zorluklara karşı dayanma gücünüz, yani direncinizdir. Hayatın zorluklarına ne kadar çok direnç gösterirseniz o kadar zorluklara bağışıklık kazanmanız kaçınılmazdır. Sizlerle paylaşmak istediğim hikaye de buna güzel oturmuş. Hikayedeki zorluklar insanı bezdirecek cinsten ama bununla başa çıkmanın yolunu okuduğunuz zaman sizler de inanıyorum ki tekrar düşüneceksiniz.
Japonlar taze balığı hep çok sevmişlerdir.
Fakat Japonya sahillerinde bol balık bulmak mümkün olmamaktadır.
Balıkçılar, Japon nüfusu doyurabilmek için daha büyük tekneler yaptırıp daha uzaklara açılabilmişlerdir.
Balık için uzaklara gidildikçe, geri dönmesi de daha çok vakit alır olmuştur.
Dönüş bir-iki günden daha uzarsa, tutulan balıkların da tazeliği kaybolmaktadır.
Japonlar tazeliği kaybolmuş balığın lezzetini sevmemişlerdir.
Bu problemi çözebilmek için balıkçılar teknelerine soğuk hava depoları kurdurmuşlardır.
Böylece istedikleri kadar uzağa gidip, tuttuklarını da soğuk hava deposunda dondurulmuş olarak saklayabileceklerdir.
Ancak Japon halkı taze ile donmuş balık lezzet farkını hissedebiliyordu.
Ve donmuş olanlara fazla para ödemek istemiyorlardı.
Balıkçılar bu defa teknelerine balık akvaryumları yaptırdılar.
Balıklar içeride biraz fazla sıkışacaklardı,hatta, birbirlerine çarpa çarpa birazda aptallaşacaklardı, ama yine de canlı kalabileceklerdi.
Japon halkı canlı olmasına rağmen bu balıkların da lezzet farkını anlayabiliyorlardı.
Hareketsiz, uyuşmuş vaziyette günlerce yol gelen balığın, canlı, diri hareketli taze balığa göre lezzeti yine de etkilenmişti.
Balıkçılar nasıl olacak da Japonya’ya taze lezzetli balığı getirebileceklerdi?
Siz olsaydınız ne yapardınız ?

Hedeflerinize ulaşır ulaşmaz, mesela mükemmel bir eş buldunuz veya çok başarılı bir firmaya girdiniz, borçları ödediniz …
Heyecanınız kaybolmaya başlamaz mı? Aşırı çalışmanız gerekmiyorsa rahatlamaz mısınız?
Lotoda büyük ikramiyeyi kazananlar parayı savurmaya başlamaz mı?
Japonların taze balık probleminde olduğu gibi çözüm aslında basittir.
1950’lerde L. Ron Hubbart’ın gözlemlediği üzere: “İnsanoğlu ancak hırs iddiası içinde bulunursa
anormal çabalar sarf eder.”
Ne kadar akıllı, uzman, inatçı iseniz iyi bir problemle uğraşmaktan o kadar zevk alırsınız.
Problem sizi ne kadar zorluyorsa ve siz onu adım adım  çözebiliyorsanız bundan da o derece mutluluk duyarsınız, heyecan duyarsınız ve enerji dolu, canlı, ayakta kalırsınız.
Japonlarda balıkları yine teknelerindeki akvaryumlarda tuttular, ancak içine küçük bir de köpek balığı attılar.
Bir miktar balık köpek balığı tarafından yutulmuştu, ama geride kalanlar son derece hareketli ve taze kalabilmişlerdi.
Buradan da görüleceği üzere problemlerden uzaklaşmaktansa, içine atlamak, boğuşmak ve onları yenmek gerekir.
Problemimiz çok ve çeşitli olabilir.

Ümitsiz olmayın. Onları tanıyın, organize edin, kararlı olun, daha çok bilgi ve yardım desteği ile onlarla savaşın.
Beyninize bir köpek balığı atın ve nelere ulaşabileceğinizi o zaman görün…